Blog gepubliceerd in de Texelse Courant op 06 juli 2012
Leuk, een week een blog schrijven als oud-Texelaar. Dat brengt ‘mijn eiland’ weer helemaal terug in zicht en dan blijkt dat het nooit ver weg is geweest.
Ik bedacht mijzelf de afgelopen jaren eerder als nieuw-Amsterdammer dan als oud-Texelaar. Maar er zit toch veel meer eiland in mijn leven dan ik mij realiseerde. Afgelopen weekend heb ik een fantastisch feest gehad op Texel (Island Samba) en twee lieve vriendinnen, die heel braaf om de hoek zijn komen wonen, zijn Texelse vriendinnen. Voor mijn niet-Texelse vriendinnen organiseer ik elk jaar een ‘damesweekend’ op het eiland.
Dit jaar ga ik er ook een week op vakantie met mijn lief (ras-Amsterdammer), mijn zusje (nog Texelser dan ik) & de persoon in onze vriendinkring die nog op Texel woont. Of moet ik zeggen; de persoon in onze vriendenkring die nog fulltime op Texel woont. Want al zijn we (bijna) allemaal weggegaan, we komen zeker allemaal terug. Voor familie, voor vrienden, voor een feestje of gewoon voor de wind.
Iets vaker in de zomer dan in de wintermaanden.
De afgelopen week heb ik nog eens naar mijn binding met ‘dat eiland’ gekeken en heel simpel geconcludeerd dat die er is. Vanaf hartje Amsterdam door de Noordkop en over het Marsdiep naar waar de zon schijnt en de wind waait. Ik ben heel blij dat ik in Amsterdam woon; ik hou van de reuring, de mogelijkheden en de oude schoonheid van deze stad. Vanmiddag kocht ik een oud tinnen potje met ingewerkt Texels wapen bij een kringloop in de Kinkerbuurt (Amsterdam). De band die ik ook meedraag tussen Amsterdam en Texel is al eeuwen oud.
Een rasechte Oud-Texelaar-Nieuw-Amsterdammer.